Hemen hemen herkes duymuştur, duymaya devam edecektir gelecek nesiller. Yıllar önce söylenmişti bu etkili ve anlamlı söz. Eğitim dört duvar arası değildir. İlk başta duyduğumuzda anlamamistik. Ne demekti bu? Nasıl olacaktı peki?Gördük ki eğitim her yerdi.Akliniza gelen gelmeyen her şey ,duydugunuz ya da duymadiginiz, gördükleriniz veya görmek İstedikleriniz, kisacasi yaşamın ta kendisi ... Bazen bir ormanda bitki türlerini incelerken piknik yapmaktır egitim ,bazen bir avm de sinema izlerken ,istek ve ihtiyaçlarımizi belirlemektir eğitim .Eğitim mahalle bakkalindan 2 ekmek 3 yumurta alıp ne kadar verecegini hesaplamaktir, sonrada 5 tl verip Mehmet amcanın geri ne kadar para üstü verecegini bilmektir. Eğitim sokağa çıkıp Ayşe teyzeyle Fatma nineyle hasbihal etmektir. Ahmet abinin sıkıntılarını dinlemektir. Mustafa dayının sorunlarına çözüm üretmektir. Dolayısıyla eğitim yaparak yaşayarak öğrenmek değil bizzat yaşamın ta kendisidir. Tabiki içten ,samimi ve canı gönülden olmalı eğitim. Böyle olursa zaten amaç kendiliğinden hasıl olur. Hedeflenen vizyon ve misyon sözde değil özde olur.

Onun için eğitim belli bir zamana belli bir mekana bağlı kalmaksızın yapılmalıdır. Bunu içinde bir emeğe bir plana bir bütçeye ihtiyaç vardır. Boşa dememiş büyüklerimiz vermeden almak olmaz. Yeterki biz sabırla ,yumuşaklıkla, hoşgörüyle verelim.Gorecegiz ki her şey istediğimiz gibi olacak.Çunku karşımızda cevherler almayi bekliyorlar.Yeter ki biz vermesini bilelim.Neyi değerlerimizi, neyi kültürümüzü, neyi genlerimizdeki o insanligi. Peki nasıl bizzat yaşayarak verelim ,verelim ki egitim nasıl olur gösterelim.Sadece dört duvar arasında değil ta olayın, konunun merkezinde yapalım. Bunu azda olsa yapiyoruz.O halde bu duruma daha fazla el atalım ama hep birlikte yediden yetmişe .Çok şükür ki neyimiz eksik hiçbir şeyimiz eksik değil.O halde gelin teorikten çok pratigi ,dört duvar arasından duvarlari aşmayı gösterelim onlara.Hıı orayada haksızlık etmeyelim.orasi bizim ikinci yuvamiz.Onlarsizda olmaz