Bu köşe yazısı, öğretmen güdülerinin karşılanması ve karşılanmamasının sonuçları ile ilgilidir. Özgerçekleşim güdüsünün karşılanması hem öğretmen açısından hem de okul yönetimi açısından önem taşıyor.
Özgerçekleşim güdüsünün, bireyin yaşama, var olma, gelişme ve iyileşmesi olarak anlayabiliriz.
Yaşama derken, varlığını en etkin bir biçimde sürdürmek anlamına geliyor. Bunun için öğretmenlerin yaşam ile gereksinmelerinin karşılanması gerekiyor. Açlık sınırının altında bir yaşama sahip olduğunu bilerek bu ilkenin anlam bulduğunu söylemek mümkün değil.
Yine, öğretmen açısından nitelikli yaşamın okulda ne anlama geldiği sorgulanmalıdır. Öğretmen açısından okulda nitelikli yaşam, kararlara katılım, moralinin ve iş doyumunun yüksekliği vb. anlaşılmaktadır. Maalesef, anılan bu öğeler okullarımızda öğretmenler açısından yetersiz olduğunu görüyoruz.
Diğer taraftan, öğretmenlerin var olma güdülerinin karşılanması gerekiyor. Bu anlamda da olumsuzluklarımız görülüyor. Zaman zaman bazı öğretmenlerimizin şiddetle karşı karşıya olduğunu görüyoruz. Yine, var olma mesleğin saygınlığı ile ilgilidir. Ancak geçmişte öğretmenlik mesleği itibar kaybettiğine tanık olduk. Yeni Milli Eğitim Bakanı Prof. Dr Ziya Selçuk söylemleri öğretmenlerin yeniden itibar kazanmasında umut olabilir.
Yine, her çalışan gibi öğretmen açısından da kendini geliştirme önemli bir gereksinmedir. Ancak, öğretmenlerimizin kendilerini geliştirecek yüksek lisans doktora eğitimi konusunda yasal düzenlemelerin yetersiz olduğunu görüyoruz.
Bağlılık gereksinmesi/güdüsü öğretmenler için önemli bir yer teşkil ediyor. Bu birine ya da büyük bir gruba bağlanma, kendini daha büyük bir grubun parçası olarak hissetme gereksinmesidir. Bunun için okullarda daha yoğun olarak informal etkinliklere yer verilebilir. Grubun bu biçimiyle kaynaşması; öğretmenlerin bağlılık gereksinmesinin karşılanması gerekir
Diğer taraftan ,öğretmenlerin özgürlük ve özerklik gereksinmesinin karşılanması önem taşımaktadır. Bu nedenle öğretmenler karara katılmalı ve onlara sorumluluk verilmelidir.
