kelimeler  kaleme  başkaldırıyor.. 

saldırıyor  ünlemler  cümle  bileklere.. 

ineklere  şapka  çıkarıyor  hazreti  tabiat.. 

biat  ediyor  sonra  ateşe  ve  suya.. 

çıldırasıya  doğuyor  gün  gökdelen  dağların  arasından.. 

sârâsından  akvaryumlar da  payını  alıyor.. 

zil  çalıyor  son  dersine  yürü  yavrum.. 

yum  gözlerini  ki  bu  en  tatlı  düştür..                                                                                 

ama  kelimeler de  güpegündüz öldürülmüştür..

kalemler  kâğıda  başkaldırıyor.. 

daldırıyor  süt  sayfalarına  mürekkebini.. 

edebini  takınmasa  balta  katil  bile  olur.. 

boğulur  belki  ağaç  denizinde  majeste  teknik.. 

çetnik  çetnik  kıymaya  çekilir  eşref-i  mahlûkat.. 

tâkat  yettirebilsek de  ayakta  durabilse  kıyam.. 

mayam  biraz  daha  inatçı  olaydı  ne  olurdu.. 

durdu - duracak  kalbim,  dünya da öyle mi?. 

hangi  namuslu  yaprağa  yazılmalı  kalemlerin  eylemi?.

kâğıtlar  kimlere  başkaldırıyor?. 

çaldırıyor  benliğinin  beyazlığını  kimlere?. 

filimlere  konu  olacak  olan  yaşamadıklarıdır.. 

sarıdır,  sarsıntılıdır;  isyan  solumaktadır  çehresi.. 

çaresi  grevdir  ve  kalem  tutan  eller  kırılmalıdır.. 

haykırılmalıdır  paylaşmanın  azâmeti  ve  nankörlük  dersi  bir  bir.. 

istenmelidir  binlerce  yıllık   telifden  mahfuz  alacak.. 

ancak  bu  teklif  yazarın  beyninden  vurulması  demektir..

bu  kağıdın  derhal  burulması  gerektir !.

                                                                           (Eylül, 1996 – Seymen)