NEYSE HALİM ÇIKSIN FALİM
Hep derim, Sayın Bakanımıza dedim. İşe ÖMK ile değil MMK (Müdür Meslek Kanunu) ile başlayalım. (bk. Buyrun Sayın Bakanım Burdan Başlayalım yazımız)
Okul müdürlerimizin makamına giden yol malumunuz üzere liyakat yolu değildir. Öyle olunca da değişik şeyler oluyor.
Bir okulu yönetmeyi hafife alıyorlar. Oysa okul müdürleri Bakanlığın işleyiş mekanizmasının önemli bir kısmını oluşturur. “O zaman neden bu kadar liyakatsiz olur?” diyeceksiniz belki ama inanın bunu ben de bilmiyorum.
Koltuğa oturan da kalkmıyor hani. Gayet de mutlu ayrıca. Ben de müdür olsam, olamam da hayal bari edeyim.
Kolayca gelmiş oturmuşum müdür koltuğuna, yanımda ahbaplarım, söylemişim kahveleri. İş durakoysun ortam efsane, sohbet şahane.
Kahveleri içerken içimizden biri demesin mi “falınıza bakayım”. Uff arayıp da bulamadığım. Hemen kapattım fincanı.
Falda kayırmacılıklarım eş dost ilişkilerinde gelişmeler olarak müjdelendi. Konumumu kullanarak yapabileceğim geziler önümde uzun bir yol olarak göründü. Aaaa bir de at çıktı; at, murat. Bir dört yıl daha idareciliktir o, oh kafam ne rahat. Hep iyi şeyler duymayacağım ya biraz da karartı göründü ama sorun değil. Arkam güçlü, sarı bir sendikam var. “Ya arkadaşım biraz da paradan bahsetsene“ diyecekken bir şeyler demesin mi?
Ya bir fincana bir istikbal sığar mı? Sığmış işte. Bu arada mesai de bitmiş. Ne çabuk akşam oldu? İşler yarına kaldı, geleni idare edip gönderdik.
Yüzümde falın bıraktığı tebessümle okuldan çıkarken çok yorulduğumu fark ettim. Ne zor bu müdürlük ya!
Fıkramız bu kadar. Biraz da gülelim istedim.