Havaların ısınmaya başlamasıyla birlikte, hali hazırda yaşadığımız zorlu sürecin daha da zorlayacak kısmına yavaş yavaş yaklaşıyoruz. Bundan sonraki süreçlerde yapacağımız her türlü çalışma öncelikle öğrencilerimizin ve beraberinde ailelerinin daha rahat ve soğukkanlı olmalarını sağlamayı amaçlamalıdır.
Geride bıraktığımız bir aylık süreçte öğretmenlerimizin büyük fedakarlıkla öğrencilere yönelik yapmış olduğu akademik çalışmalar çoğunlukla öğrencileri motive edici şekilde ilerlemiş olsa da bu süreçten sonra asıl amaç, öğrencilerimizin ve ailelerinin evlerinde daha mutlu huzurlu ve aralarında sağlıklı bir işbirliği sağlamaya yönelik olmalıdır.
Evlerde geçirilen bu süreç, öğrenciler açısından başlangıçta aile ile keyifle vakit geçirmenin çoskusu ve okuldan biraz olsun uzaklaşmanın sevinci ile eğlenceli bir hal almışken şimdi yavaş yavaş tersine dönmeye başlayacak. Asıl sorun; çocukların arkadaşlarını, öğretmenlerini, okul atmosferini özlemeleri ve aslında tüm bunlar adı altında ‘sosyalleşmenin’ vermiş olduğu özgürlükle gelen mutluluğun zaman geçtikçe evde hiçbir şekilde aynı hazzı vermeyecek olmasıdır.
Bunun için öncelikle öğretmenlerimizin artık akademik kaygıları bir kenara bırakıp ilk etapta öğrenci velileriyle ve daha sonra öğrencilerle yalnızca onların bu zorlu süreçte yaşadıkları sıkıntıları dinlemeli ve birebir görüşmelerle onlara moral vermeleri gerekmektedir.
Teknolojik çalışmalarla yapılan online eğitim, kodlama, robotik vesaire gibi etkinliklerin yerine artık ailelerle birlikte yapılacak asıl hayatta kalma kodlamaları olmalıdır.
Bunun için de öğrencilerin hayatta kalmaları adına kodlamaların sırrının mutfakta, salonda, kitaplıkta, kendi odalarında da var olduğunu keşfetmeleri sağlanmalıdır. Basit çalışmalarla mutfakta aile bireyleriyle yapılacak bir kek, aslında teknolojik anlamda yapılacak kodlamaların da alt yapısını oluşturur.
Çamaşır makinesini çalıştırmanın aşamaları aslında basit bir kodlamadır. Gerçek hayatta doğru kodlar üretemeyen çocuklardan teknolojik alanda yaratıcı kodlar üretmesini beklemek büyük bir yanılgıdır.
Öğretmenlerimizin büyük bir yakınmayla öğrenci velilerinin okulda kendilerine destek olmamasından dert yandıklarına sıklıkla şahit olmuşuzdur. İşte şimdi aynı duygu ve düşünceleri veliler de öğretmenler için düşünmeye başlamadan harekete geçmeliyiz. Bir ay boyunca ailelerinden ‘Ödevini yaptın mı? Eba’yı izledin mi? Televizyondan takip ettin mi?’ gibi ardı arkası kesilmeyen ve sürekli aynı kelimeleri duyan çocuklar artık duyarsız hale gelmeye başladı ve aileler artık ne yapacağını bilemeyecek durumdalar.
Aileleri görüşme sağladığımızda sürekli bu ve benzeri cümlelerle karşılaşacağımızı biliyorum. Bu sebeple aileleri dinleyerek, onlara artık sürecin herkes açısından sıkıcı olmaya başladığını ve daha fazla sıkıntıya mahal vermeden belli sıklıklarda ara verilmesi ve çocuklarla birlikte ev işleri ve evde yapılabilecek diğer etkinliklere zaman ayrılması gerektiğini, öğrencileri dinlemek için onlara büyük bir fırsat doğduğu ve bu fırsat doğrultusunda artık öğrencileri dinlemenin sırası geldiği söylenmeli ve bu konuda kendilerine destek olunmalıdır...
Çok eski geleneklerimizden köy evlerinde gaz lambası ışığında masal anlatan ninelerimizin masallarını anlattıktan sonra ardı arkası kesilmeyen onlarca sorularımızı gülümseyerek cevaplamalarındaki sonsuz sabrı şimdi ailelerimizin göstermesi gerektiği çeşitli örneklerle kendilerine açıklanmalı.
Belki yitirmiş olduğumuz birçok değeri bu süreçte tekrar hayatımıza katma fırsatı bulabiliriz. Ailelere, çocukların evde yapacağı gerekli-gereksiz hatta saçma görünen şeyleri sabırla izleyip fırsat vererek çocukları dinlemenin ne kadar önemli olduğu anlatılmalı. Belki de bu süreçle birlikte, hayat koşturmacası içinde çocuklarımızın hiç keşfedemeyeceğimiz yönlerini de keşfetme fırsatımız olur. Alınan doğru kararları doğru zamanda uygulamanın yapılacak yanlışları azaltacağı aşikardır. İşte tam da bu süreçte biz öğretmenlere büyük bir sorumluluk ve görevler düşüyor. Havaların ısınmasıyla sokağa çıkmak isteyecek olan çocukların ne gibi tehlikelerle karşı karşıya olduğu çok net bir tablo gibi önümüzde duruyor. Aileler açısından çocuklar adına doğru kararların alınmasına olanak sağlarsak daha büyük felaketlerin ortaya çıkmasına engel olmuş oluruz.
Bu süreci herkesin hemen hemen eşit olarak yaşadığı çocuklara en doğru şekilde hissettirilmelidir. Örneğin; Fatih PORTAKAL'ın saçlarını eşi kesiyor. Dünyaca ünlü film yıldızları, sanatçılar, yazarlar evlerinden dışarıya çıkamıyor. Futbolcular antrenmanlarına evlerinde devam ediyor ve onlar da dışarıya çıkamıyor. Tüm şartlar belki eşit olmasa da süreç hepimize eşit bir şekilde işliyor ve hastalığın herkese eşit mesafede olduğu anlatılmalıdır. Eğer bu durumları tamamen kavrayacakları şekilde anlatmayı başaramazsak tıpkı dün verilen sokağa çıkma yasağının çok doğru bir karar olmasına rağmen yanlış zamanda açıklanması gibi büyük sorunlarla karşılaşabiliriz.
Saygılarımla