Yapboz tahtasına dönen eğitimde gelenekler değişmiyor.
Eskisini yıkıp yenisini inşa etme hevesiyle alelacele değişiklikler yapılıyor.
Sahanın sesi dinlenmiyor.
Değişimleri; uygulama görevini ifa edecek 1 Milyon Öğretmenin görüşü alınmıyor, alınsa da önemsenmiyor.
Olan ise onca yükü sırtlayan, anlık değişimlere ayak uydurmaya çalışan Öğretmenlere oluyor.
İstişare edilmeden, yangından mal kaçırırcasına yapılan değişikliklerin olumsuz çıktıları Öğretmenlere yükleniyor.
Uygulama için hazırlık ve planlama gerektiren kararlar, kervan yolda düzülür misali eğitim-öğretim sürecinin ortasında uygulamaya konuluyor;
“Seçmeli ders sisteminin değişmesi,
Destekleme Yetiştirme Kurslarının belirli seviyelerde kaldırılması
Türkçe dersi başarı kriterinin 70 yapılması,
Testten, açık uçlu soru sistemine geçiş,
Dinleme, konuşma becerilerini ölçen sınavlar,
Online yapılan seminerlerin, 1 ay kala yüz yüze yapılması karar alınması,
Salt KPSS puanı verilirken %50 mülakat puanı uygulamasının getirilmesi,
Önlük kararı,
Ard arda yapılan plansız, hesapsız il içi, il dışı atamalar,
Eski bakanın söz verdiği hususlarda yapılan çelişkili açıklamalar…”
Her platformda ifade ettiğimiz hususun tekrar altını çizelim.
Eğitim sistemimizde asıl sorun;
Sorunun hep öğretmenlerde aranmasıdır.
Meselenin bir de “öğretmen hassasiyetlerinin gözetilmemesi, karar süreçlerine dahil edilmemesi” boyutuna odaklanılmalıdır.
Eğitimde adımlar;
Öğretmenlere rağmen atılmamalıdır.
Öğretmenlerle birlikte atılmalıdır.
Sahayı en iyi bilen sahada görev yapan öğretmenlerdir.
Öğretmen antipatisi ile hareket grupların istek, arzu ve baskılarıyla hareket edilmemelidir.
Yapılandırmacı eğitim ile öğrenci öncelendi.
Şimdi ise veli hassasiyetleri önceleniyor.
Eğitimde öncelenmesi gereken en önemli unsur, öğretmenlerdir.
Bakanlık nezdinde itibar görmeyen öğretmenler isteselerde verimli olamazlar.