Bugün birçok sendikanın gözü kulağı Anayasa Mahkemesi’ndeydi. Aslında herkes yaklaşık bir yıldan bu yana Anayasa Mahkemesi’nin hukuka uygun bir şekilde vereceği kararı bekliyordu. Beklendiği gibi oldu ve Anayasa Mahkemesi hukuka aykırı olan ve aynı zamanda akla ve vicdana sığmayan % 2 sendikal örgütlenme kotasıyla ilgili hükmü iptal etti.
Malumunuz geçtiğimiz yıl TBMM'de kabul edilen ve resmi gazetenin yayınlanmasıyla yürürlüğe giren sendikal baraj konusu üye sayısı az olan sendikalar için adeta yok oluş sürecini başlatmıştı. Zira bu karar yürürlüğe girdiği gün “bu durum bir şekilde üye kaybına yol açacak demiştim” ve dediğim gibi de oldu. % 2 örgütlenme kotasını sağlayamayan sendika üyeleri geçtiğimiz yıl 3 aylık dönem için 250 TL alırken bu barajı geçen sendika üyeleri 705 TL almıştı. Bu yıl ise aylık ödeme sistemine geçilmişti malumunuz. Üye sayısı az olan sendikalara hâlihazırda üye bulunan kişiler elbette işin maddiyatında değildi. Zaten işin maddiyatında olsalardı şu an sendikaları kapanmış olurdu. Ama burada acı olan durum şu ki; alınan karar memurların sendika seçme özgürlüğüne ne yazık ki bir müdahale niteliğindeydi. İki yıl önce üye sayısı az olan sendikaların önüne yine böyle bir engel getirilmiş ve Danıştay sendikalara getirilmek istenen % 1 örgütlenme kotasını iptal etmişti. Ama Danıştay'ın kararına kadar bazı sendikalar ciddi üye kaybına uğramışlardı. Bu sefer öneri yasalaştığı için bir yıldan bu yana Anayasa Mahkemesi’nin vereceği bu kararı bekliyordu herkes… Ve bu bekleme sürecinde üye sayısı az olan sendikalar ciddi üye kayıplarına uğradılar. Hatta bazı sendikalar kapandı veyahut birleşme yoluna gittiler. Siyasetten bağımsız hak ve emek mücadelesi vermeye çalışan sendikalar ve üyeleri için bu süreç tam anlamıyla bir hukuksuzluktu.
İki yıl önce % 1 dayatması üye sayısı az olan bazı sendikaları sarsmış ve geçen yıl getirilen % 2 dayatmasıyla sarsıntı daha da büyümüştü. Umarım ki önümüzdeki yıllarda başka bazı uygulamalarla sendikal tekelleşme projesi uygulanmaya çalışılmaz. Bırakalım dileyen dilediği sendikaya üye olsun. Herkes belli adreslere gitmek zorunda kalmasın. Sendika seçme özgürlüğüne ipotek koymadan % 1, olmadı % 2 yok bu da olmadı % 3 hukuksuzluklarıyla ne mahkemeleri uğraştıralım ne de üye sayısı az olan ve kendi doğru bildiği yolda ilerleyişini sürdüren sendikalara zarar verip durmayalım. Sözüm sendikal tekelleşmeye yol açacak bu hukuksuzlukları Meclise getirip kabul edenlere ve elbette bu teklifi destekleyip üye devşirmeye çalışanlara…
% 1 engelini Danıştay’ın kararıyla % 2’lik engeli de Anayasa Mahkemesi’nin kararıyla bir kez daha aşarak yoluna devam eden, bu süreçte çeşitli güçlüklerle ayakta kalma mücadelesi veren ve gram çizgisinden sapmayan ve elbette bu kararın çıkmasında rol oynayan emek veren herkesi tebrik ediyorum.
Adaletin yerini bulmasına sevindim. Umarım mağdur olan üyelerin geriye dönük hak kayıpları da telafi edilir. Yaklaşık iki yıldan bu yana “sendika seçme özgürlüğü” rafa kaldırıldığı için üye kaybı yaşayarak zor günler geçiren sendikalar için şimdi yeniden kolları sıvama zamanı.